Imieniny:

Częstoborowice Częstoborowice

Wieś położona w woj. lubelskim, powiecie świdnickim, gminie Rybczewice, zajmuje powierzchnię 1257,01 ha o liczbie ludności 429. W latach 1326-1327 figurowały one jako Canstoborowic – wieś nad rzeką Giełczew, z istniejącą parafią. Traktat pokojowy z 1366 r. pomiędzy królem Kazimierzem Wielkim a książętami litewskimi określał, że Częstoborowice były jedną z ostatnich wsi ziemi lubelskiej na wytyczonej linii granicznej. Częstoborowice od średniowiecza należały do dóbr dziedziców Rybczewic – w XVI w. do dziedziców Stryjna, a w początkach XX w. do dziedziców Pilaszkowic. Dziedzicem Częstoborowic w okresie uwłaszczenia chłopów był Władysław Rembieliński. Ukaz o zniesieniu pańszczyzny w majątku ziemskim Częstoborowice objął 39 gospodarstw. Wśród mieszkańców krąży legenda o przyczynach założenia Częstoborowic. Otóż na tych terenach niegdyś rozciągały się bory bogate w zwierzynę łowną, do których zjeżdżał Książe na łowy. Początkowo na miejscu, gdzie stoi dziś kościół, wybudowano dla księcia i jego ludzi kaplicę, którą z czasem rozbudowano. W latach 1670-1678 wybudowany został, usytuowany na wzgórzu, kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Świątynia, zniszczona podczas pożaru w 1785 r., była remontowana przez kilka lat. Wtedy dobudowano przedłużenie nawy oraz zakrystię. W następnym stuleciu kościół otrzymał przedłużenie prezbiterium, powiększono także skarbiec i kruchtę. W 1897 r. podczas kolejnego pożaru ponownie został zniszczony. Odrestaurowano go dopiero w 1918 r. Z przełomu XVIII i XIX w. zachowały się kryte 40-stopniowe schody, które prowadzą do świątyni, murowana brama – dzwonnica oraz murowane ogrodzenie z 4 kapliczkami. Do rejestru zabytków wpisano także zachowany drzewostan oraz wystrój kościoła z przepięknym i łaskami słynącym obrazem Matki Bożej Zwycięskiej, patron Wielkiej Wiktorii Wiedeńskiej Jana III Sobieskiego. Pod Częstoborowicami 30 VII 1863 r. rozegrała się bitwa pomiędzy ok. 1000 powstańców a Rosjanami. Część powstańców poległa a rannych i żywych Moskale nie brali do niewoli, lecz „na miejscu wymordowali w sposób wyrafinowany pastwiąc się nad nimi”. Tragiczny los pomordowanych powstańców pobudził nieznanego twórcę do namalowania obrazu „Rzeź pod Częstoborowicami”, który znajduje się w szwajcarskim Rappeswill. Na cmentarzu parafialnym w Częstoborowicach zaś znajduje się, odsłonięty 11 XI 1928 r., pomnik „W czci i hołdzie spoczywającym tu 107 powstańcom poległym 30 lipca 1863 r. w bitwie z Moskalami na polach Częstoborowic i Rybczewic. Wolni Polacy w X rocznicę wskrzeszenia Rzeczypospolitej 1918-1928”. Nieopodal pomnika powstańców umieszczony został grób znanej z filantropii Róży Rembielińskiej, wspomagającej również powstańców. W dobrym stanie zachował się grobowiec Drojeckich – niewielka budowla w kształcie półkola wzniesiona z cegły politurowanej, kryta dachówką w postaci pięknych liści z półkolem ozdobionym trzema witrażami. Wejście do niej zamyka dwuczęściowa krata metalowa z herbem Drojeckich, przedstawiającym tarczę z trzema pasami: u góry nad koroną hrabiowską znajduje się czasza, z której wygląda ku lewej stronie czarny pies. Jest to herb Korczak.

Autor:Administrator
  • Ministerstwo Rozwoju Regionalnego
  • Szwajcarsko-Polski Program Współpracy
  • PROW
  • Ministerstwo Środowiska
  • Geoportal
  • Fundusze norweskie i EOG
Licznik odwiedzin: